Zoals je ziet heeft dit fifties bankje tegenwoordig een olijfgroene stof met gemêleerd patroontje. Maar dit was niet altijd zo. Het design sofabed van Menno uit Schijndel heeft in de loop der jaren verschillende stoffen gehad. In de ouderlijke Bredase woonkamer had de bank gele leuningen en daarna een donkergroene ruit. Op het oude kantoor van zijn vader was de bank bekleed met groene ribstof en op Menno’s studentenkamer in Delft had hij een grijzige stof. Na zijn recente verhuizing was het na een paar decennia weer tijd het familiebankje nieuw leven in te blazen. “Design doe je simpelweg niet weg!”
The summer of ‘52
Je kijkt naar een sofabed dat in 1952 ontworpen is door de naoorlogse designer Coen de Vries en anno 2022 nog steeds te koop is. De Vries werkte destijds voor het merk Devo, en later voor o.a. Gispen. “Ik dacht dat hij ook voor Pastoe ontworpen had, maar misschien hebben mijn ouders me wel verkeerd ingelicht, want op internet vind ik daar niks over”, vertelt Menno. Als architect is Menno bovengemiddeld geïnteresseerd in kunst en interieur. “Ik heb gelezen dat De Vries les heeft gehad van meubelontwerper/architect Mart Stam en later lid werd van een stroming voor functionele interieurs: Stichting Goed Wonen. Als groep wilden ze een bijdrage leven aan de verhoging van de kwaliteit van wonen of zelfs van het totale leven. Nou, in die missie kan ik me persoonlijk prima vinden!”
Familiestuk
Menno’s ouders hebben het bankje ooit nieuw gekocht medio jaren vijftig. Voor in de woonkamer, het was het eerste bankje dat ze samen kochten. Ze hadden er ook twee bijpassende stoelen en een tafel bij. “Van die stoelen heeft mijn oudste broer later ooit een tv-tafeltje gezaagd, waar hij nu enorm spijt van heeft. De bank is in de jaren zestig op pa’s kantoor beland, waar mijn middelste broer erop verwekt is. Tenminste, zo luidt pa’s trotse verhaal op familiefeestjes …” In een latere fase verhuisde de bank meerdere keren, zoals naar Menno’s studentenkamer. “Er hebben heel wat vrienden op liggen pitten. Al zullen ze hier niet allemaal meer een actieve herinnering aan hebben.”
Mijn vriendin was enigszins verbaasd dat ik het meubel per se mee wilde nemen naar ons nieuwe huis. ‘Dat oude ding?’, vroeg ze.
Vergane glorie
De stof van het bankje is dus meer dan eens vernieuwd. De voorlaatste stof was grijsbruin en compleet versleten. “Mijn moeder naaide hem er ooit zelf op, ik weet nog dat ze hem met nietjes vastzette. Na vijfentwintig jaar was de stof wel aan vernieuwing toe. Hij zat vol vlekken en er zaten gaten in. Bovendien was het schuim in de zitkussens verweerd. Al jaren stond het bankje niet op te vallen op mijn slaapkamer. Berg kleren eroverheen, je kent ’t wel. Mijn vriendin Femke was dan ook enigszins verbaasd dat ik het meubel per se mee wilde nemen naar ons nieuwe huis. ‘Dat oude ding?’, vroeg ze. ‘Serieus?’”
Fontelina Olive
“Nadat ik haar overtuigd had – bij het kopen van ons seventies huis was het haar immers ook gelukt door de lelijkheid heen te kijken – vroegen we stofstalen op. Een effen stof leek ons niks, zeker niet nu we sinds begin dit jaar met vijf pubers en een hond samenwonen. De eerste stof die ik aanklikte, was een gaaf (mos)groen stofje. Of misschien moesten we het ribfluweel van weleer terughalen? Uiteindelijk werd het deze gemêleerde olijfgroene Fontelina stof. Hij staat goed bij onze cognackleurige leren bank en ook de groene en gele accessoires in huis komen erin terug.”
Studentproof vulling
Het bankje heeft een zwart ijzeren frame en zes kussens. “Deze kussens zijn houten onderplaten met schuim erop. Omdat alles z’n beste tijd wel gehad had, voorzag nofruit de bank niet alleen van nieuwe stof maar ook van nieuwe houten platen en schuim. Op hun advies kozen we voor een lekker stevige schuimvulling. je wilt immers niet op de houten plaat zitten én we willen dat de kussens ook als matras kunnen dienen. Het is en blijft tenslotte een slaapbank van oorsprong. En ik zie het ook wel gebeuren dat hij later nog ooit met een van de kinderen mee op kamers gaat.”
Extra zit- of ligplek
Wat extra zitplekken in een huis waarin je met zevenen woont, zijn geen overbodige luxe volgens Menno. “Is er een kind ziek? Wil er iemand liggend een online les volgen? Strijk hier neer, koptelefoon op en je hebt van niemand last. Onze oudste pubers hebben trouwens precies de juiste lengte om er languit op te liggen met hun benen op de leuning. SCHOENEN UIT… roepen we dan. Soms luistert er iemand. Meestal niet. En oh ja, ook de hond heeft in de bank een lekkere relaxplek gevonden.”
Meerjarenplan
De bank mag dan af zijn, de rest van de woning is dat nog niet. “In mijn computer is het al een vette villa, in de praktijk nog allesbehalve. We hebben er eerst voor gezorgd dat ieder kind een fijne slaapkamer heeft en dat er een bad kwam om in te relaxen na een drukke dag. Toen zijn we erin gaan wonen, zodat we niet te lang driedubbele woonlasten hadden. Recent hebben mijn schoonvader en ik het dak geïsoleerd en de zolder afgewerkt. Wat we verder nog gaan doen? Euhhh.. alles. Van aanbouwen en die afgrijselijke systeemplafonds en schrootjes naar de vuilstort bonjouren tot zonnepanelen leggen en een warmtepomp verwelkomen. Er is eigenlijk niets beneden dat we niet gaan aanpakken.”
Survivaltip
De komende jaren zijn Menno en Femke dus nog wel zoet. Wat ze andere mensen zouden aanraden die in een verbouwing zitten met vijf kinderen en twee banen? “Investeer in een bad én een lekker ligbankje. Serieus, dat blijken onmisbare zaken in roerige tijden. En vergeet ook niet door de buitenkant van oude dingen heen te kijken. Met wat tijd en aandacht blaas je nieuw leven in meubel- of designstukken die op het oog rijp zijn voor de sloop!”
Vind je het leuk om meer verhalen over bijzondere meubelstukken te lezen? Ga dan zeker naar de rubriek Waar zit jij? en lees bijvoorbeeld het verhaal over de gevonden Artifortstoel van Cor Hospes.