Je kent het zelf misschien nog wel van vroeger. Kwam je bij opa en oma thuis, dan zat opa steevast in de zijne en oma in de hare. Niks samen delen, ieder zijn eigen stoel! En daar ging je als kleinkind echt niet in zitten…
Precies zo was het bij Maartens grootouders. De rieten stoelen en de bank waren voor de gasten, oma’s stoel was voor haar en háár alleen. “Daar zat ze dan even rustig een krantje op te lezen, nadat ze net voor tien man aardappels geschild had”, glimlacht Maarten. Toen oma overleed, twijfelde hij dan ook geen moment. “Die stoel moest een tweede leven krijgen, en wel bij ons in huis!”
Fitte granny
Maar liefst 105 jaar is oma geworden. “Ik weet nog dat ze rond haar tachtigste zei: ‘iedere ochtend handen aan de wastafel en tien kniebuigingen maken, zo blijf ik fit’. En inderdaad, dit hield ze tot na haar honderdste vol. Net als onkruid wieden en op en neer naar het kerkhof fietsen om opa een bezoekje te brengen. Een sterke vrouw, dat was ze. Ja, ik had een bijzondere band met haar.”
Bescheiden erfenis
Het is alweer vijf jaar geleden dat Maartens oma overleed en hij bij het ontruimen van haar huis aangaf haar stoel graag te willen hebben. “Was ik toen maar minder bescheiden geweest, dan had ik nu ook de tweede stoel en de bank van dezelfde serie gehad. Die zijn namelijk uiteindelijk bij een opkoper beland! Mijn broer en zus, neven en nichten bleken er toch niet de schoonheid in te zien die ik zag.”
Mijn oma kennende kocht ze geen dure design meubels
Design or no design
De houten stoel is gekocht ergens in de jaren vijftig. “Ik vind hem een beetje de stijl hebben van oude Pastou meubels. Of het een echte Pastou is? Waarschijnlijk niet, want mijn oma kennende kocht ze geen dure design meubels. In elk geval is de stoel nog in perfecte staat. De houten handvatten, het tijdloze model; bijzonder dat ze dat in die tijd al zo mooi konden maken. We hebben de kussens opnieuw laten bekleden zodat de stoel beter bij ons interieur paste. Een zachte, blauwe wol heeft het retro oranje-bruin-wit vervangen en ik moet zeggen: de stoel is een echte blikvanger in huis.”
Rustmomentje
De oude stoel van oma staat tussen de eet- en de woonkamer in. “Soms zie ik een van onze kinderen erin zitten met een koptelefoon op en Netflix of YouTube aan, maar degene die er het meest in zit, ben ik toch wel zelf. Net als oma met haar drukke huishouden, heb ik ook regelmatig behoefte aan een momentje van bezinning. Soms draai ik de stoel, om lekker de tuin in te kunnen kijken. Cappuccinootje erbij, je hebt vast beeld.”
Zoete inval
“Onze woondroom toen we samen gingen wonen, was een warm huis waarin iedereen altijd welkom is. Je vindt hier vaak vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen, iedereen mag blijven eten. Vrienden en familie komen standaard achterom. Van tevoren bellen of maanden vooraf een datum prikken is met onze drukke agenda’s helaas soms nodig? Maar gewoon komen aanwaaien, die spontane bezoekjes, zijn nog altijd het leukst. Dat zou oma volledig met me eens zijn!”
Emotioneel oproepje
Naast oma’s stoel hebben Maarten en zijn gezin nog een paar dingen in huis die emotionele waarde hebben. “Toen we veertig werden, krijgen we twee kunstwerken die we nog altijd prachtig vinden. Het oude, kleurrijke servies dat ik kreeg van mijn andere oma is ook iets wat ik koester. We gebruiken het altijd met Moederdag of Pasen. Er is eigenlijk maar één ding dat ik nog zou willen hebben voor in huis… die andere stoel en bank van opa en oma. Dus als je dit leest en jouw stoel van de kringloop lijkt verdacht veel op de mijne: ik hou me aanbevolen!”